Waarom ik kies voor vrouwen

Jarenlang heb ik 90% van mijn massages gegeven aan mannen. De meeste van hen bewust bezig met persoonlijke ontwikkeling, bewust bezig met intimiteit, de meeste zorgzaam en gevoelig. Maar toch heeft iets me altijd gestoord: waarom gunnen mannen dit zichzelf wel en vrouwen eigenlijk niet?

De kloof

Maar natuurlijk is er wel degelijk een kloof. Vrouwen geven meer zorg, verrichten meer onbetaald werk. Vrouwen ervaren een groter gevoel van onveiligheid. En hoewel het zeker niet meer zo is dat alleen vrouwen lijden onder de losgeslagen schoonheidsidealen, is het wel zo dat zij veel meer moeite hebben om zichzelf te accepteren, te houden van hun lichaam.

Mijn indruk na al die jaren masseren is dat mannen hier gewoon minder problemen mee hebben. Ze vinden zichzelf ok, ook als ze niet het ideale atletische lichaam hebben. Fijn, toch?

Mijn massages nodigen uit om jezelf te koesteren, je héle lichaam te omarmen, zonder taboe zones. Op ontdekking te gaan, je sensualiteit op een natuurlijke manier te beleven. Waarom zouden vrouwen dat niet willen?

Verklaringen zijn er legio. Omdat de meeste vrouwen het zichzelf niet gunnen, er letterlijk geen tijd of geld vrij voor kunnen maken in hun drukke leven, of het moeilijk vinden zichzelf bloot te geven. Maar, mannen hebben toch niet veel méér tijd, of méér geld, toch?*

*Ja, toch wel.. Maar er is gelukkig ook veel dat steeds beter gaat. Aldus de Emancipatiemonitor van 2024.

Ondanks alle body positivity is er voor ons vrouwen nog veel ruimte voor verbetering. Het accepteren van je lichaam is een van de sleutels tot het accepteren van jezelf in haar geheel. En dat levert weer meer rust en tevredenheid op. Win-win, lijkt me.

Wat mij uiteindelijk heeft doen besluiten om me ‘radicaal’ alleen op vrouwen te richten, is de recente moord op Lisa. De harde cijfers - elke 8 dagen wordt er in Nederland een vrouw vermoord- liegen er niet om. Ondanks een ten dele succesvolle emancipatie, is het vrouwenlichaam toch (ook) nog steeds als de aarde: beide worden stelselmatig gebruikt, voor lief genomen, uitgebuit, geplunderd.

Voor een groep mannen zijn wij vrouwen enkel een object, niet eens waard om een beschaafd woord tot te richten, anders dan: Happy-end?

Body-positivity & acceptatie

Het verdriet dat ik voel voor Lisa, nog maar 17, is het verdriet dat ik voel voor alle vrouwen (mijzelf inclusief). Dat dit nu samenkomt met woede over de ongelijkheid, over het onrecht, over het misbruik - zorgde voor een vonk in mijn hart, een vonk die aanzet tot actie.

Dit alles wil niet zeggen dat mannen het niet verdienen geliefd te worden, te worden gekoesterd, zich te ontspannen. Maar nadat ik me jaren met name op mannen heb gericht, wil ik me nu richten op de vrijheid & tevredenheid van vrouwen. De balans moet worden hersteld en dat is misschien wel bijna een vorm van zacht verzet.

Hierbij dank ik alle dappere mannen die mij de afgelopen jaren hebben ondersteund.

Zacht verzet